MAVİŞİSTAN

MAVİŞİSTAN

“AYRIM

Gigo kendine bir gözlük aldı

Neye baksa hep mavi görüyor

Gökleri mavi- denizleri mavi

Sevdiği kızın gözleri mavi

Mavi görüyor hep neye baksa

Etrafına bakınıyor burnunda gözlüğü

Sen diyorsun ki denizler mavidir

                                     oldum olası

Sen diyorsun ki gökler mavidir

                                     oldum olası

Yeni oldu bu diyor - inanmıyor sana

Gigo kendine bir gözlük aldı

Maviyi mavi görüyor artık

                   ZAHRAD – Çeviri: Can Yücel”

MAVİŞİSTAN

Dünya tatlısı Gigo çocuk, harçlığını biriktirip, aldığı mavi gözlüklerle maviyi, mavi görüyor. Konu bu denli basit; sihirli bir değnek rolu oynayan bir gözlükle, bütün gerçeklikleri görmek istemeniz halinde, dünyada olup biten her şeyi olanca çıplaklığı ile görmeniz mümkün. Oysa bu güzelim ülkenin, gözünüzün alabildiğine dört bir yanı, hem de gelmişi, geçmişi ve şu an devam edegelen geçişi de, görmek istemeyenler tarafından  görülemeyen bir mavilik. 

1915’li yıllarda katledilen bir milyona yakın Ermeni komşumuzun jenosidi mavi.

Dersim’de süngülenen binlerce insan mavi.

Zorla göç ettirilip, evlerine ve mallarına el konulan Rumlar mavi.

Karda yürürken “kart-kurd” sesleri çıkaran dağlı Türk olan Kürtler mavi.

İnançlarından dolayı gayri insani muamelelere maruz kalan, horlanan, baskı gören Aleviler mavi.

Ateşe verilen binlerce Kürt köyü mavi.

Savaş uçakları ile yerle bir edilen doğa mavi.

Alış veriş merkezleri yapılmak için yok edilen parklar, kökünden sökülen ağaçlar mavi.

Yerinden yurdundan edilen milyonlarca Kürt mavi.

Vahşice öldürülen binlerce faili meçhul mavi.

Yalan dolan dolu tarih mavi.

Terazisi oldum olası bozuk adalet mavi.

Kuşların uçmadığı, kervanların geçmediği dağ başlarında öldürülen, her iki tarafın binlerce yoksul çocuğu mavi.

Alınan rüşvet, hortumlanan devlet kasası, yolsuzluklar, ihaleler, torpiller, “gelen yakinimdir” yazan kartvizitler mavi.

Gözaltında kayıplar mavi.
Jitem, ergenekon, kontrgerilla mavi.

Annelerin görülmeyen gözyaşları, duyulmayan çığlıkları, dinmeyen acılar mavi.

İşkenceler, foseptik çukurları, darbeler, tecavüzler, küfürler, hakaretler, kötü muamele, faşizan baskılar mavi.

“Türkiye seninle gurur duyuyor”, Allahu ekber nidaları ile yapılan linçler, işlenen cinayetler mavi.

Milyonların yaşadığı onur kırıcı, dizboyu yoksulluk mavi.

Milyonlarca gencin işsizliği mavi.

Karanlığa dört nala koşuş mavi.

Maraş, Çorum, Sivas-Madımak mavi.

Kızıldere, Susurluk, Robotski, insanına dışkı yedirilen Yeşilyurt Köyü mavi.

Zengin ve fakir arasındaki dipsiz uçurum mavi.

Nazım Hikmet, Deniz, Yusuf, Hüseyin, Kaypakkaya İbrahim, Anter Musa, Kaya Ahmet, Güney Yılmaz mavi.

Başı açık, başı kapalı kadınlar mavi.

Edebi ile rakı-şarap içen mavi.

Zorunlu din dersi mavi.

Çocuk istismarı mavi.

Töre cinayetleri mavi.

Magandalar mavi.

Trafik canavarı mavi.

Milli eğitim, milli fizik, milli matematik, milli değerler mavi.

Madenlerde “yüzme bilmediklerinden” dolayı ölen madenciler mavi.

İş güvenliği mavi.

Türke yapılan Türk propagandası mavi.

"Bir Türk Dünyaya bedeldir" mavi.

Minikcik çocukların varlıklarını başka varlıklara armağan etmesi mavi.

“Ne mutlu Türküm” diyebilmek mavi.

Türk’ün Türk’ten başka dostunun olmaması mavi.

Hep başkalarının askeri olma merakı mavi.

Ermeni kökenli bir şair olan Zahrad’in ayrılık şiirindeki Gigo adlı çocuk aldığı mavi gözlükle denizin, gökyüzünün ve sevgilisinin gözlerinin mavi olduğunu görüyor. Ülkemizde de devletin her kademesindeki yetkiliye, görevliye ve mavilikleri sarı gören daha milyonlarca insana, saymaya çalıştığımız ve sayamadığımız daha yüzlerce maviyi görmeleri için milyonlarca mavi gözlük mü almak gerekiyor, acaba. Bu gözlükler ile Gigo çocuk gibi onlar da, ülkemizdeki yüzlerce maviliği görebilirler mi? Belki de yapılması gereken eğitimin milli olmaktan çıkarılarak, mavileştirilmesi midir?

Amsterdam, 9 Aralık 2014